Pierwsze myśli o powstaniu Hospicjum Dobrego Samarytanina zrodziły się w kwietniu 1989 r. Inspiracją i wsparciem w początkowym okresie było krakowskie hospicjum, któremu przewodził dr Jan Deszcz. Skutkiem wspólnych zabiegów i ofiarnej pracy w dniu 11 października 1989 r. zostało zarejestrowane w Sądzie Wojewódzkim i nabyło osobowość prawną – Lubelskie Towarzystwo Przyjaciół Chorych „Hospicjum”. W skład pierwszego zarządu stowarzyszenia weszły następujące osoby:
- prezes – prof. dr hab. Jerzy Pęszyński,
- wiceprezes ds. organizacyjnych – mgr Maria Drygała,
- wiceprezes ds. gospodarczych – dr Kazimiera Adamczyk,
- sekretarz – mgr Andrzej Duński,
- skarbnik – Elżbieta Zdanowicz.
Powstałe Towarzystwo nie posiadając własnej siedziby, korzystało z uprzejmości innych organizacji, które udzielały gościny w swoich murach dynamicznie rozwijającemu się dziełu. Już w lutym 1990 r. opieką został objęty pierwszy pacjent wymagający specjalistycznej i życzliwej pomocy w końcowym etapie swego życia.
Równocześnie z działalnością na rzecz chorych Towarzystwo czyniło starania o własny lokal, środki finansowe na działalność statutową oraz szkolenie wolontariuszy. W 1993 r., po kilkuletnich staraniach od Zarządu Miasta Lublina, Towarzystwo otrzymało lokal przy ul. Bernardyńskiej 11 A. Po wyremontowaniu i przystosowaniu do potrzeb domu hospicyjnego, przeznaczono go na hospicjum stacjonarne, bazę zespołu opieki domowej oraz pomieszczenia dla siedziby Towarzystwa.
Od 1995 r. przez Wojewodę Lubelskiego został zarejestrowany Społeczny Zakład Opieki Hospicyjnej „Hospicjum” jako niepubliczny zakład opieki zdrowotnej będący partnerem w zabieganiu o środki na świadczenia zdrowotne (początkowo od władz wojewódzkich, potem od Kas Chorych, a obecnie z Narodowego Funduszu Zdrowia). Pierwszym kierownikiem SZOH została mgr Zofia Dmitruk.
Dnia 20 czerwca 1997 r. stacjonarną opieką został objęty pierwszy pacjent. Od tego czasu nieustannie przez 24 godziny na dobę i przez 7 dni w tygodniu trwa systematyczna i ciągła opieka medyczna w hospicjum stacjonarnym. Od września 2013 r. została ona poszerzona o kolejne łóżka w nowym pawilonie. W efekcie rozbudowy hospicjum dysponuje 20 miejscami przystosowanymi do specjalistycznej opieki paliatywnej. Inwestycja rozbudowy i funkcjonowanie hospicjum możliwe jest dzięki życzliwości i pomocy ludzi dobrej woli – wolontariuszy, mieszkańców Lublina i okolicznych gmin, Prezydenta i Rady Miasta Lublin, Urzędu Wojewódzkiego i Marszałkowskiego, środków Unii Europejskiej oraz finansowaniu z Narodowego Funduszu Zdrowia.
Zwiększająca się liczba chorych wymagających udzielania świadczeń medycznych i pielęgnacyjnych w dziedzinie opieki hospicyjno-paliatywnej stanęła u podstaw podjęcia trudu rozbudowy i przebudowy Hospicjum Dobrego Samarytanina. Realizacja projektu wpłynęła na poprawę warunków pobytu chorych, zwiększeniu liczby usług hospicyjnych.
Znaczącym efektem stała się również rewitalizacja zdegradowanych obszarów miejskich w Śródmieściu.
Z nowym rokiem Hospicjum Dobrego Samarytanina przeszło gruntowną metamorfozę wizerunkową. Wprowadziliśmy nowy, świeży logotyp, rozpoczęliśmy nową kampanię informacyjną korzystając ze wszystkich kanałów komunikacji marketingowej.
W związku z 30-leciem istnienia Hospicjum odbyła się międzynarodowa konferencja naukowa „Przystanąć-Towarzyszyć-Wesprzeć” na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Wśród osób i instytucji, które patronowały wydarzeniu znaleźli się: abp Stanisław Budzik, metropolita lubelski i Wielki Kanclerz KUL, Forum Hospicjów Polskich, KUL, UM w Lublinie, Krajowe Duszpasterstwo Hospicyjne w Polsce, Lubelska Izba Lekarska.
Wydarzenie rozpoczęła Msza św. w kościele akademickim, natomiast druga część wydarzenia miała miejsce w auli kard. Wyszyńskiego w Gmachu Głównym KUL. Przybyłych gości, w tym prawosławnego abp. Abla, przedstawicieli władz państwowych i samorządowych, osoby związane z placówkami hospicyjnymi w regionie, w tym w Lubartowie, Chełmie czy Lublinie – powitał ks. prof. Kalinowski.
Podczas uroczystości wręczono medale wojewody i marszałka. Następnie rozpoczęła się konferencja naukowa, a po niej okolicznościowy koncert.
Ruszyła grupa wsparcia dla osób w żałobie.
Grupa jest odpowiedzią na trudności związane z obawami, że temat żałoby, potrzeba dzielenia się smutkiem, żalem i tęsknotą jest obciążający dla najbliższych osób. Grupa jest odpowiedzią na pojawiającą się presję otoczenia związaną ze stereotypami dotyczącymi przeżywania żałoby. Daje możliwość spotkania osób, które są w podobnej sytuacji. To miejsce, w którym w bezpieczny sposób można odsłaniać swój sposób przeżywania żałoby , opowiadać o tym, co boli i zostać wysłuchanym.
Od tego roku szklaną elewację Hospicjum zdobi grafika z żonkilami autorstwa Aleksandry Matuszczak. Projekt studentki KUL wygrał w konkursie „Bliżej Chorych”.
Również w tym roku miały miejsce zaawansowane prace w ogrodzie hospicyjnym w ramach projektu „Dosięgnąć ogrodu”, który ma na celu przystosowanie tego miejsca dla naszych Pacjentów i ich bliskich.
Udało się także, dzięki wsparciu ludzi dobrej woli, dokonać kompleksowego dachu Hospicjum.
odbyła się I Lubelska Konferencja Opieki Paliatywnej.
Wydarzenie to, organizowane przez Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie, we współpracy z Urzędem Miasta Lublin i Stowarzyszeniem Anthill, było odpowiedzią na potrzeby kadr medycznych, zajmujących się zwłaszcza osobami w terminalnej fazie choroby. Około 170 uczestników konferencji miało okazję wziąć udział w seminarium prowadzonym przez naczelnego lekarza Hospicjum, a jednocześnie odbywały się także warsztaty praktyczne, dotyczące m.in. terapii silnego bólu, w tym poprzez stosowanie konopi, żywienia dojelitowego, lawaseptyki i opatrunków, czy też obsługi portów żylnych.
W powszechnej opinii uczestników konferencji zakres i zasób przytaczanej wiedzy w szerokim zakresie usprawni pracę z podopiecznymi placówek zajmujących się opieką paliatywną, przede wszystkim związaną z polepszaniem dobrostanu pacjenta, w tym ograniczaniem często towarzyszącego tym osobom bólu.